Etykiety

środa, 22 grudnia 2010

'Noch ist Polen nicht verloren' Atanazego Raczyńskiego

Młodszy z braci Raczyńskich jest autorem czterech opracowań: Histoire de l’art moderne en Allemagne, Paryż 1836 – 1841 (opisując przy okazji też inne kraje europejskie - Francję, Danię, Anglię), Dictionnaire d’artistes pour servir a l’Histoire de l’Art moderne en Allemagne, Berlin 1842, Les arts en Portugal oraz Dictionnaire historico – artistique du Portugal, Paryż 1847, który miał stanowić jej uzupełnienie. 

Dotychczas (aż do chwili znalezienia pewnej strony internetowej, link tutaj) nie przyjrzałam się bliżej tej książce może dlatego że tytuł wskazuje na treść mało związaną ze sztuką.

wtorek, 9 listopada 2010

Obras maestras del Museo de Capodimonte de Napoles

Odnalazłam ostatnio papiery z pierwszej podróży do Hiszpanii, w tym folder z wystawy, którą widziałam wtedy w Sewilli. Wystawę promował jeden z obrazów El Greca i co mogę napisać - nie dziwię się, że to właśnie ten obraz był na wszystkich plakatach.

El Greco, A Boy Blowing on an Ember to Light a Candle (Soplón), 
Museo Nazionale di Capodimonte, Naples

niedziela, 17 października 2010

Co łączy Jana Popławskiego i Leona Pinińskiego?

Okazuje się, że obaj ofiarowali dzieła ze swoich kolekcji muzeum na Wawelu. Jan Popławski obraz Fransa Franckena:

Frans Francken (1581-1642), Occasio - alegoria sprzyjającego losu

Natomiast kolekcja Leona Pinińskiego obok kolekcji Karoliny Lanckorońskiej i Jerzego Mycielskiego stanowi największy zespół malarstwa w zbiorach wawelskich. Jeden z ciekawszych obrazów należących do Pinińskiego to Portret mężczyzny Christophera Ambergera.  

czwartek, 14 października 2010

hiszpańscy artyści w kolekcji Popławskiego

Antonio de Pereda y Salgado
Św. Hieronim
olej, płótno; 164x109 cm
Muzeum Narodowe w Poznaniu



Antonio de Pereda (1611-1678) był synem malarza z Valladolid, artystyczne wykształcenie uzupełniał w stolicy u Pedra de las Cuevas. Działał w Kastylii i Madrycie, głównie na zlecenie kościołów. Poza obrazami religijnymi tworzył martwe natury typu "vanitas'. Na styl Peredy miało wpływ malarstwo flamandzkie, twórczość Caravaggia i jego naśladowców.

środa, 13 października 2010

kolekcja Jana Popławskiego c.d.

Na początku 2000 roku wnuczka Jana Popławskiego, Elena Orłowa-Głąbska wystąpiła o zwrot kolekcji, znajdującej się w MNW. Można o tym przeczytać tutaj


Jan Popławski zmarł w 1935 roku, kilka miesięcy po sprzedaniu warszawskiemu muzeum 95 obrazów ze swojej kolekcji. Wypłata należności przeszła na jego żonę Olgę, a gdy ta zmarła w 1937 roku na jedynego syna Popławskich - Jana. Jan, urodzony w 1900 roku w Petersburgu zmarł tragicznie w czasach okupacji w wieku 41 lat. Spadek, w tym resztę kolekcji odziedziczyła jego żona - Janina. 

poniedziałek, 11 października 2010

kolekcja Jana Popławskiego

Ze zbiorem malarstwa hiszpańskiego zgromadzonym w Ermitażu związany jest jeden z polskich kolekcjonerów, Jan Popławski. 

Popławski urodził się w 1860 roku w Czycie na Syberii, gdzie osiedlił się jego ojciec. Ukończył gimnazjum w Irkucku, studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Warszawie i Medyko-Chirurgicznej Akademii w Petersburgu. W stolicy Rosji zasłynął jako doskonały specjalista, co pozwoliło otworzyć mu prywatną praktykę i umożliwiło zakupy dzieł sztuki. Działalność kolekcjonerską rozpoczął w 1885 roku, najpierw amatorsko i na niewielką skalę. Podczas częstych podróży za granicę zwiedzał muzea i galerie, co wywarło wpływ na poziom kolekcji.

piątek, 1 października 2010

Malarstwo hiszpańskie w Ermitażu #2

Zainteresowanie malarstwem hiszpańskim w pierwszej połowie XIX wieku i pojawienie się na rynku znacznej liczby hiszpańskich obrazów pozwoliło powiększyć dział sztuki hiszpańskiej w Ermitażu w dość krótkim czasie. W 1814-15 zakupiono amsterdamską kolekcję bankiera Coesvelta, której główną atrakcją była szesnasto- i siedemnastowieczna szkoła hiszpańska, do tej pory reprezentowana przez kilka dzieł Murilla. W kolekcji Coesvelta byli najwięksi hiszpańscy mistrzowie - Francisco Zurbarán, Francisco Ribalta, Juan Pantoja de la Cruz, Antonio Pereda i Diego Velázquez.

Diego Velázquez, 1638; z kolekcji W. Coesvelta

czwartek, 30 września 2010

Włosko-hiszpańskie znajomości

Dziś trochę Włoch, ale ze szczyptą Hiszpanii.

Informacje o Partii szachów Sofonisby Anguissoli, która dziś znajduje się w Muzeum Narodowym w Poznaniu można znaleźć m.in. w Rediscoveries in Art Haskella. Obraz pochodzi z kolekcji Luciena Bonaparte. Atanazy Raczyński kupił go w 1823 roku w Paryżu za 3.000 franków. Przed 1734 Partia szachów znajdowała się w Palazzo del Giardino w Parmie, potem w Muzeo Nazionale w Neapolu, skąd zabrał ją Bonaparte.

Anguissola (ok. 1532-1625) pochodziła z Cremony, a uczyła się u Campiego. Od 1559 roku była nadworną malarką Filipa II Hiszpańskiego. Do Włoch wróciła w 1580 roku.

Partia szachów przedstawia trzy siostry artystki - Lucię, Minerwę i Europę, grające w szachy oraz piastunkę, która nie pasuje do całej sceny - ta część obrazu została prawdopodobnie przemalowana.

Sofonisba Anguissola, 1555(?)
Sofonisba malowała później inne portrety swych pięciu sióstr, brata i ojca, w wizerunkach pojedynczych i grupowych oraz serię autoportretów od wczesnej młodości aż po wiek dojrzały.

Inne portrety rodzinne malarki można znaleźć tutaj.

Informacje o Anguissoli pochodzą z katalogu wystawy w MN w Poznaniu 'Galeria Atanazego Raczyńskiego', Poznań 1981.

środa, 29 września 2010

Malarstwo hiszpańskie w Ermitażu

Pierwsze dzieła hiszpańskie zostały włączone do Ermitażu przez Katarzynę II. Boy with a dog Murilla zakupił w Paryżu Denis Diderot.

Katarzyna od chwili objęcia tronu chciała stworzyć kolekcję, która rozsławiłaby ją samą i cesarstwo rosyjskie. W Paryżu przebywali mniej lub bardziej znani agenci - Dymitr Aleksandrowicz Golicyn i generał Becki, którzy bywali u Madame Geoffrin, Grimm czy hrabia Szuwałow. Jednak Katarzyna wiedziała, że zakupy we Francji wymagają obecności rodowitego Francuza, który posiadałby nieprzeciętny smak artystyczny a do tego byłby dobrym dyplomatą. Wybór padł na Denisa Diderota. Diderot był przez długie lata agentem carycy i dobrze wywiązywał się ze swego zadania. Chłopiec z psem pochodził z kolekcji E.-F. Choiseula i został włączony do Ermitażu w 1772 roku. Inne informacje podaje Cabanne. Pisze, że na licytacji kolekcji Choiseula Diderot kupił dwa obrazy Murilla: Młody wieśniak i Młoda wieśniaczka. Niewykluczone, że Chłopiec z psem to pierwszy z tych obrazów. W 1774 zbiory powiększyły się o Luncheon Velázqueza (taka a nie inna atrybucja pojawiła się dopiero w 1895, można podejrzewać, że w Ermitażu obraz znalazł się jako dzieło innego artysty).

Następnie była kolekcja Brühla i wymieniony wcześniej Święty Hieronim, a w 1779 Immaculata Conception z kolekcji Walpole'a. W międzyczasie - rok 1768, zbiory Ermitażu powiększyły się o Odpoczynek w czasie ucieczki do Egiptu Murilla, który pochodził z kolekcji N. Gaignata. Co wiemy o Gaignacie? Cabanne o jego kolekcji nie wspomina.


Reszta jutro bo autorka wybiera się na 'Matkę Teresę od kotów':-)

wtorek, 28 września 2010

Trochę ikonografii

Immaculata Conception (Niepokalane Poczęcie) oznacza, że Maryja urodziła się wolna od grzechu pierworodnego, ponieważ jeszcze przed swym urodzeniem została wybrana na Matkę Bożą. Dogmat ten ogłoszono w XVI wieku i początkowo Kościół uważał go za herezję. W Hiszpanii natomiast rozpowszechnił się dość szybko i zyskał wielu zwolenników, którzy musieli czekać do połowy XIX wieku na oficjalne uznanie tej zasady przez władze Kościoła. 

Ikonografia przedstawienia opiera się na słowach z Apokalipsy: 'I ukazał się cud wielki na niebie: Niewiasta odziana w słońce, z księżycem pod stopami w koronie z dwunastu gwiazd'.
Francisco Pacheco dokładnie opisał, jak powinna wyglądać Maria Panna w Immaculata Conception: nie może mieć więcej niż dwanaście - trzynaście lat, poważne oczy, zaróżowione policzki, lekko złociste włosy, ubrana w białą tunikę i błękitny płaszcz, oświetla ją słońce, na głowie ma koronę z gwiazd, a pod jej stopami znajduje się sierp księżyca. 

poniedziałek, 27 września 2010

Crozat i Walpole

Oprócz kolekcji hrabiego z Drezna, która została włączona do zbiorów Ermitażu w 1769 roku Katarzyna kupiła kilka innych, wielkich kolekcji. Najświetniejsza była kolekcja Pierre'a Crozata, najbardziej interesująca ze względu na malarstwo hiszpańskie - lorda Walpole'a. Ta druga do Ermitażu została włączona w 1779 roku, liczyła 198 obrazów. Kilka informacji o Sir Robercie Walpole: był pierwszym ministrem za Jerzego I i Jerzego II, właścicielem Houghton Hall. Sprzedaż jego kolekcji była dyskutowana w parlamencie angielskim, spadkobiercom Walpole'a zapłacono 36 000 funtów.

Katarzyna II i jej kolekcja

Na początek iberyjsko ale nie w Polsce.

Katarzyna II była córką gubernatora szczecińskiego, księcia Christiana Augusta von Anhalt-Zerbst. W rzeczywistości nosiła imię Zofia, a nazywano ją Figchen. W wieku 15 lat poślubiła Piotra, który po śmierci carycy Elżbiety zasiadł na tronie. Nie panował długo, po 6 miesiącach został zamordowany, a Zofię ogłoszono 'Jaśnie Oświeconą i Najpotężniejszą Księżną i Panią, Katarzyną Drugą, Cesarzową i Samowładczynią Wszechrosji'.